Bekkenstabiliteit tijdens het fietsen
Bekkenstabiliteit is de basis van een goede fietspositie. De benen hangen aan het bekken en de romp strekt zich uit. De effecten van eventuele bekkenasymmetrie tijdens het fietsen vloeien naar buiten naar de periferie.
Ze veroorzaken dus verschillen in functie tussen elk been, elke kant van de romp en elke arm. Wanneer het bekken niet haaks op de zitting staat, zal het ene been verder reiken dan het andere. Het bewegingsvlak van een of beide knieën zal worden uitgedaagd. De ene kant van de romp zal meer moeten uitsteken dan de andere. Hierdoor kan de ene schouder lager en/of verder naar voren worden geschoven dan de andere en zo tot in het oneindige.
Alle fietsers/renners zullen autonoom (compensatiegedrag) doen wat nodig is onder belasting om het bekken te stabiliseren. Hoe meer spieren moeten worden ingezet in de zoektocht naar bekkenstabiliteit, hoe minder efficiënt de fietser/renner zal zijn.
Een goede bikefitting moet zorgen voor het hoogst haalbare niveau van functionele bekkensymmetrie tegen de laagste metabole kosten. Dit in overeenstemming met de structurele en functionele samenstelling van de fietser.